Czy rzeczywiście aż tak drogo?

Powitanie w RejkjawikuOd lat Islandia zajmuje miejsce w marzeniach wielu podróżników. Wyspa bliska, bo w Europie, oddalona tylko o trzy godziny lotu od Berlina, a zarazem daleka, bo koszty wyprawy porównać można było jeszcze do niedawna z niejedną wyprawą azjatycką! Do niedawna... jako, że wszechobecnie panujący kryzys gospodarczy spowodował znaczny spadek kursu korony islandzkiej. Takiej okazji nie mogliśmy przegapić! Za 1400 zł, z dwumiesięcznym wyprzedzeniem, kupiliśmy bilety lotnicze z Berlina do Rejkjawiku (Iceland Express) i w drogę! Koszt całej wyprawy nie przekroczył 3000zł na osobę (w tym przelot), a najdroższy czynnik stanowiło wypożyczenie auta (Hunday combi, 60 euro/dzień).

Nasze niezawodne noclegiKempingi z gorącą wodą i zadaszoną kuchnią nie kosztowały więcej niż 20zł/os., a jedzenie w sklepach było w podobnych cenach jak np. w Niemczech (my i tak przemyciliśmy masę produktów z Polski ;-) Nie ponieśliśmy żadnych kosztów zwiedzania, jako, że ani za parki narodowe, ani za oglądanie wodospadów czy innych cudów natury nic się nie płaci. Bezpłatne są też parkingi, nawet te przy najbardziej znanych atrakcjach. Jedynie wstęp do muzeów jest płatny, ale Islandia to nie kraj, do którego przyjeżdża się oglądać muzea.

Autem po islandzkich ścieżkach

Wypożyczonym autem po islandzkich drogachPrzejechaliśmy około 4 tyś. kilometrów, okrążając wyspę krajową "jedynką", z której od czasu do czasu minimalnie zbaczaliśmy na drogi szutrowe, by dotrzeć do bardziej odległych atrakcji. Jakość dróg była zaskakująco dobra, tak że największe wyzwanie na początku stanowiło opanowanie automatycznej skrzyni biegów. Nie zdarzyło nam się natrafić na dziury lub połatany asfalt na trasie nr 1. Szosa była gładka, niemalże opustoszała, jedynie tylko czasem na wschodzie nagle zamieniała się na drogę szutrową.

Wypożyczonym autem po islandzkich drogach Nasze auto nie miało ubezpieczenia przeciw uszkodzeniom spowodowanym przez szutrową nawierzchnię (zresztą, bardzo ciężko jest znaleźć agencję, która by takie ubezpieczenia oferowała!), tak więc staraliśmy się za bardzo z islandzkiej obwodnicy nie zjeżdżać. "Za bardzo" oznacza, że szutrówkami przejechaliśmy w sumie jakieś 300 kilometrów. Drogi te też wcale złej jakości nie były i nie da się tego porównać z polskimi wybojami.

W ogóle nie jeździliśmy po trasach górskich, oznaczonych literą F, jako że wjazd autem wypożyczalni jest tam zabroniony. Jeśli chodzi o ochronę przed uszkodzeniami auta, to najlepszym sposobem jest jazda drogami szutrowymi późno wieczorem lub wcześnie rano, gdy ruch na nich jest minimalny i ryzyko odpryśnięcia kamienia spod kół pędzącego z naprzeciwka auta (szczególnie nie przejmującej się niczym i nikim terenówki), jest niemalże zerowe. Późny czerwiec jest idealnym miesiącem do takich jazd, jako że prawie całą dobę i tak jest jasno :)

Koniecznie zobaczyć trzeba...

Kraina wodospadów

SeljalandsfossPo pierwszych pięciu wodospadach, obejrzanych w ciągu zaledwie kilku początkowych dni wyprawy, człowiek zaczyna się zastanawiać, czy warto jeszcze wysiadać z auta, by obejrzeć kolejne! Ale na prawdę warto! Każdy jest inny i potrafi czymś zaskoczyć, a to niesamowite skały w tle, a to przepiękna tęcza, zachód słońca, czy też możliwość wejścia na, a nawet za, wodospad.

Detifoss Wodospady, zwłaszcza te na południu wyspy, to obowiązkowy punkt programu każdej wycieczki. Na szczęście nie oznacza to, że tłum kręci się tam całą dobę. Zawsze można pospać dłużej, a na zwiedzanie wybrać się pod wieczór, czyli po godzinie 20tej, bo do 24tej jest czas nim zacznie zachodzić słonce w czerwcu :)

Czarne lodowce

Lodowiec Solheimajokull Tego się nie spodziewałam. Gdzie te piękne, śnieżno - niebieskie połacie lodu, jakie widziałam w Norwegii? Na Islandii lód zmieszany jest z resztkami pyłu wulkanicznego i przybiera kolor brudnej kałuży. Przynajmniej w tych miejscach, gdzie da się dojść na pieszo, z głównej drogi i bez użycia sprzętu wspinaczkowego. Niestety nie mieliśmy czasu ani takiej gotówki by było nas stać na lodowcowy treking.

Jezioro Jökulsárlón Jednak to nie czarny lód zrobił na mnie największe wrażenie, a lodowe jezioro Jökulsárlón, które dosłownie znajduje się przy głównej trasie nr 1. Surowy, wulkaniczny, islandzki krajobraz, do którego zdążyliśmy się już w ciągu kilku dni przyzwyczaić, nagle zaskakuje. Nawet bez wysiadania z auta, jadąc główną drogą, widać ogromne kry lodu majestatycznie pływające po wielkim jeziorze. Warto tu się zatrzymać na dłużej, a nawet przejechać/przepłynąć po jeziorze wielką amfibią. Całkiem ciekawy jest też sklepik z pamiątkami, gdzie oprócz koszulek można kupić pluszowe maskonury oraz całkiem fajne, wysokie kieliszki do "wściekłych psów".

Krajobrazy górskie

Okolice DyrhólaeyPrzejeżdżając przez Islandię trasą nr 1, w zasadzie cały czas gdzieś tam w tle górki, a właściwie skały widać. Jest parę miejsc, gdzie warto się zatrzymać i odbyć krótki trening, nawet jeśli planuje się typową objazdówkę samochodową. Polecam wąwóz i wędrówkę wzdłuż rzeki w okolicy Asbyrgi i Hljodaklettar, spacer klifem w Arnarstapi, bardzo łatwą wspinaczkę do wodospadu Svartifoss oraz odkrywanie dzikich gorących źródeł koło Hveragerdi.

Bulgoczące błota i siarka

MyvatnDla każdego kto pierwszy raz jedzie na Islandię, jednym z ważniejszych punktów programu jest zobaczenie gejzerów oraz błotnistych, niesamowicie kolorowych pól, śmierdzących siarką. Miejsca te zawsze są bardzo zatłoczone..chyba że leje deszcz albo jest środek islandzkiej, jasnej nocy.

Krater po wulkanie w okolicach Krafla My zwiedzaliśmy tylko to, co było dostępne wzdłuż głównych tras, czasami lekko szutrowych, bez wjeżdżania w głąb wyspy. Ostatnio wyasfaltowano dojazd do elektrowni Krafla, więc zwiedzanie staje się coraz łatwiejsze i bardziej bezpieczne dla aut osobowych, ale tym samym też więcej można tam spotkać wycieczek zorganizowanych. Na północy królują okolice jeziora Myvatn, a na południu, okolice Geysir. Geysir jest najbardziej znany, ale tak naprawdę można samemu mniejszych gejzerów poszukać, wypatrując białych kłębów dymu na mijanych polach. Wspomniany wyżej trening do Hveragerdi dostarcza niekończących się możliwości odkrywania błotnistej lawy i gorących źródeł.

Gorące źródła

Kąpiel w gorącej rzeceGorące źródła, w których często można się kąpać, uznać można za osobną atrakcję tej wyspy. Im zimniej na zewnątrz, tym przyjemność zanurzenia się w parującej, ponad 30-to stopniowej wodzie większa. Kąpielisk jest bardzo dużo, praktycznie każde miasto ma pływalnie geotermalną, jednak najciekawsze są nie kryte baseny, a te na zewnątrz, powstałe jako skutek uboczny elektrowni geotermalnych. Oczywiście za takie miejsca trzeba płacić.

Blue Lagoon My skorzystaliśmy dwa razy, w Myvatn i w najbardziej znanym - Blue Lagoon (mimo 20 euro za wejście, warto, bo krajobraz i abstrakcyjność miejsca jest kosmiczna). Można też poszukać gorących źródeł na własną rękę, np. udając się na trening po górkach i dolinach Hveragerdi. Przepływająca tamtędy rzeka to całkiem popularne miejsce na gorące kąpiele wśród Islandczyków. Tylko trzeba dość 3 km po górskim szlaku...i nie zapomnieć stroju kąpielowego, bo raczej samemu się tam nie będzie.

Fauna i flora, czyli kwiatki, mech i zwierzaki

Islandzki mechPrzyroda islandzka jest piękna, ale jeśli chodzi o zwierzaczki i rośliny, to my laicy, zbyt dużej różnorodności tutaj tego nie zauważyliśmy. Owszem, są typowe islandzkie owce, konie, a nawet zdarzyły się nam pojedyncze renifery .ale to chyba wszystko co widzieliśmy. No i nadmorskie ptactwo, które trudno mi zidentyfikować. Kwiatów jest bardzo mało, jedynie tylko rosnące na surowych terenach skalniaki. Natomiast nigdzie jeszcze nie widziałam tylu odcieni zielonego, a czasami aż czerwonego mchu!

Islandia dawniej i dziś

W islandzkim skansenie Współczesne budownictwo islandzkie mnie zaskoczyło. Po zeszłorocznym pobycie w północnej Norwegii, spodziewałam się malowniczych, kolorowych, drewnianych domków, a tu poza stolica i dosłownie kilkom miastami, same małe, zrujnowane i odrapane chatki, w większości poprzerabiane na owczarnie! Żadnego klimatu to nie miało..chyba że ktoś z łezką w oku chciałby powspominać nasze dawne PGR-y.

Opuszczony szpitalNa Islandii, szczególnie na wschodzie, można wiele takich chaotycznych i zniszczonych gospodarstw spotkać. Warto natomiast zwiedzić przynajmniej jeden skansen i obejrzeć dawne chatki, kryte mchem, często wbudowane w skałę. Ruiny takich chatek można czasami spotkać przy głównej drodze. Od czas do czasu pojawiają się też całkiem klimatyczne opuszczone, jak stary, drewniany szpital, czy fragment elektrowni.